We kregen dit compliment na een begeleidingsopdracht: “Jullie zijn sterk om zaken los te maken als die vastzitten, te ontmijnen waar nodig en vooral om gemeenschappelijke elementen te zien en te benoemen.”
Altijd fijn om directe feedback te krijgen. Over dit punt hadden we al lang niet meer nagedacht. Omdat het in onze vingers zit en we het een stuk als evidentie beschouwen om veranderingsprocessen tot een goed einde te brengen. Niet dat wij elk conflict kunnen ontmijnen, maar omdat het zo ingebakken zit in wie we zijn, is het een automatisme in elk proces. Tijd om er bij stil te staan in deze blogpost.
We gaan in veel verschillende teams aan de slag in de meest diverse processen. Dat maakt het voor ons telkens opnieuw boeiend en uitdagend. Elk proces, elk team is anders en vraagt een andere aanpak. Discussies komen natuurlijk voor in elk proces. Het zorgt ervoor dat teamleden een eigen mening vormen, dat het team een gezamenlijke mening vormt en het vergroot de betrokkenheid op de uiteindelijke beslissing.
Wat soms zwart-wit lijkt, is dat vaak niet
In die discussies zijn we blij met tegenstrijdige meningen. Ze zijn nodig om het voorstel nog beter te maken en iedereen bij de pinken te houden. In veel discussies lijkt het een zwart-wit-verhaal, maar in veel gevallen zit er meer achter. Een gevoel, een verzuchting uit het verleden of iets wat essentieel blijkt te zijn. Door uitpuren en door te vragen wat de persoon in kwestie precies bedoelt, komen nuances naar boven die het verhaal veel minder zwart-wit maken. Wat is de wens, zorg of behoefte achter de woorden?
Het zorgt ervoor dat wij gemeenschappelijke elementen zien met meningen van anderen. Soms lukt dit tijdens de discussie, soms is het beter om eerst individueel met iedereen een gesprek te houden. We leggen erna een adviesnota op tafel met waar we het allemaal over eens zijn en waar we van mening afwijken. Het gemeenschappelijke benoemen, helpt om elkaar te begrijpen en om elkaar tegemoet te komen.
Het gebeurt natuurlijk ook dat meningen wel zwart-wit zijn. We zetten dan een stap achteruit en gaan terug naar de basis. Het uitgangspunt is voor ons helder: er is in elk team een gemeenschappelijke basis. Jullie willen allemaal het beste voor het team, de organisatie, de doelgroep waar we het allemaal voor doen. Vertrekken vanuit die gemeenschappelijke basis maakt duidelijk waarom we het precies allemaal doen en zet alle neuzen weer in dezelfde richting. De gelaatsuitdrukkingen veranderen, je ziet de “goesting” soms letterlijk terug aan tafel komen en je kan het proces verder laten lopen.
Uitdagend, zeer zeker, maar we zien daar vooral ook een groot teken van betrokkenheid in. En laat net dat een belangrijke voorwaarde zijn in elk veranderingsproces.