“Toch niet weer een veranderproces…” hoorden we onlangs iemand uit een team zuchten. En we waren nog niet begonnen. Worden we er door afgeschrikt? Nee hoor, integendeel, het is een signaal van weerstand dat we niet zomaar meer laten passeren. Want daar zit veel achter: een vorig proces is nog niet volledig geïmplementeerd of verteerd, het gaat allemaal wat te snel, men was niet akkoord met de vorige beslissingen, de agenda zit al vol met het dagdagelijkse werk… Het kan verschillende redenen hebben. Oprecht luisteren zorgt ervoor dat er terug openheid kan ontstaan voor het nieuwe proces. Meer nog, soms zien we een hoge mate van betrokkenheid als we aan de slag gaan met de frustraties van vorig proces.
Stil staan kan deugd doen
Zoals verlof deugd doet na een stevige werkperiode, kan ook hier stil staan, deugd doen om die batterijen op te laden. Wanneer je de elementen kan te pakken krijgen waar ze wel energie van krijgen, kan vermoeidheid omdraaien in “goesting”.
Mensen houden nu éénmaal van stabiliteit, ook als het niet 100% loopt zoals ze het zouden willen. Nu is het duidelijk, ze weten waar ze aan toe zijn, een verandering kan ervoor zorgen dat er onduidelijkheid komt. En er verandert ook wel wat in organisaties… Nieuwe leidinggevenden, nieuwe “wetten”. Digitalisering en dan je weg terug vinden in allerlei technisch complexe materies, een nieuw teamlid dat gewoontes in vraag stelt… Op zich allemaal normaal. Bovendien noodzakelijk als organisatie om niet (te lang) te blijven stil staan om concullega’s voor te blijven, om problemen niet te groot te laten worden waarna nog een grotere verandering nodig is maar ook om opportuniteiten vast te grijpen.
Wij zijn niet moe van veranderen, we hebben er zelfs onze job van gemaakt. Omdat we veranderingen positief bekijken. Een mooie kans om teams te betrekken, te verbinden en hun energie te laten schitteren. Wanneer we hun ogen zien fonkelen, hun monden niet stil staan om het voorstel steeds beter te maken en de goesting er vanaf spat om aan de slag te gaan, dan kan krijgen wij ook energie en weten we weer waarom we het allemaal doen.
We praatten onlangs met een bedrijf dat niet langer spreekt over veranderingen maar over transformaties, ontwikkelingen en bijsturingen. Op zich ook mooie termen maar een team is ook slimmer dan dat. Een andere naam verandert niets aan de redenen waarom ze frustraties voelen. Als we die redenen echt en structureel willen aanpakken, dan creëren we mee een cultuur waarin verandering positief is. Door oprecht te luisteren en open te staan voor feedback, door evaluaties structureel in te bedden, door prioriteiten te stellen in veranderingen en ze misschien zelfs in het meerjarenplan in te schrijven zodat er tijd voorzien is om te veranderen. Door samen af te spreken waar voorlopig geen veranderingen nodig zijn, door verandercompetenties in functieprofielen op te nemen, door te toosten op veranderingen en die successen te vieren. Het zijn maar een paar voorbeelden die zorgen voor een positieve cultuur waarbij veranderingen logisch zijn om de missie en visie van de organisatie te bereiken.
Dus ja, vermoeidheid, dat verstaan we. Tijd voor een koffietje?