“Wim, wat was eigenlijk jouw eerste veranderingsproces?”. Een goede vraag, waar ik even moest over nadenken. Er is veel veranderd in mijn 38-jarige wandeling op deze planeet. Het eerste veranderingsproces dat ik enigszins bewust beleefde, brengt herinneringen naar boven aan chloordampen...
Zo’n 20 jaar geleden ondertussen, was ik hoofdanimator op het speelplein in Evergem. Een geweldige tijd waar ik enorm veel aan overgehouden heb. Vrienden, talenten en een massa aan ervaringen. Ik denk er nog steeds met een grote glimlach aan terug.
Tijdens het jaar kwamen we met een aantal vrijwilligers samen in een animatorenwerking. Om de speelpleinzomer voor te bereiden en ook de animatoren te binden. Elk jaar hadden we de gewoonte om op weekend te gaan. Vaak was dat zelf spaghetti koken, slapen op matjes op de grond en veel vergaderen. En natuurlijk ook heel veel plezier en gezellig samen zijn. Dat jaar zaten we in de Sporthome in Eeklo. Vergaderzalen die zich bevonden onder het stedelijk zwembad, vandaar de alom aanwezige chloordampen, binnen en buiten.
Een waw-gevoel
Welk effect die dampen hebben gehad, laat ik in het midden. Maar het was daar, dat we ’s ochtends met z’n allen staarden naar een projectiescherm over een visie op spelen. Waar we tot dan toe met leeftijdsgroepen werkten, werd het idee gelanceerd om meer speelkansen te bieden door keuze en variatie.
De verandering werd de volgende zomer succesvol ingevoerd maar het zijn vooral de omstandigheden op dat weekend die mij zullen bijblijven. Op alle fasen en elementen van een veranderingsproces was ingezet. We waren op voorhand nieuwsgierig gemaakt doordat het agendapunt op de uitnodiging stond. We werden warm gemaakt met een inspirerend idee. Er was een stuk geschiedenis, een pak informatie en voorbeelden hoe het zou kunnen zijn. Ik herinner mij vooral een “waw-gevoel” bij een groot deel van de groep. Dit was vernieuwend en een bijna logische volgende stap voor onze werking. We geloofden er in dat dit beter zou kunnen zijn voor de kinderen.
Het pad om tot die verandering te komen, mochten we samen invullen. We gingen ons informeren, op een andere werking gaan kijken, we mochten experimenten opzetten, evalueren en bijsturen om te zien of het kon werken. Er was geen verplichting maar we werden wel gestimuleerd, mede door een krachtige en duidelijke “waarom” van de verandering. Hoeveel keer we vergaderd hebben, weet ik niet meer maar het zal veel geweest zijn. Om onszelf en de rest van de groep nog meer te informeren, om de gevolgen aan te pakken en oplossing te creëren voor de nadelen die we zagen. Het verbond ons als groep en gaf ons energie om dat gemeenschappelijk doel te behalen. En die zomer mochten we het ook zelf ervaren. De verandering was een succes.
Heerlijke tijden en een bron van inspiratie waar ik nu nog steeds dankbaar gebruik van maak voor andere veranderingsprocessen. Het gaat nu niet meer over spelen maar veel meer over organisatie-ontwikkeling. De locatie in Eeklo is ondertussen ook veranderd. Maar ik kan het iedereen aanraden om zo een veranderingsproces aan te gaan. Met of zonder chloordampen.
Wat was jouw eerste verandering?