In onze veranderingsprocessen stoten wij geregeld op weerstand. In allerlei vormen en gradaties. Soms makkelijk om er op in te spelen, soms een stevige uitdaging. Dan breken we ons hoofd om te bekijken wat de volgende stap in het proces kan zijn om weer vooruit te geraken.
We zien dat er veel misvattingen bestaan over weerstand. Bij teamleden, bij verantwoordelijken en op bestuurs- of directieniveau. Vaak gebaseerd op ervaringen uit het verleden, in of buiten de organisatie. We willen in deze blogpost drie mythes uit de wereld helpen.
Weerstand is niet negatief.
Wij verwelkomen weerstand in een proces. Het mag er zijn. We zien het als een teken van betrokkenheid. Als iets positiefs. Het is een kans om de verandering nog beter te maken en te zorgen voor meer draagvlak. Het helpt om ervoor te zorgen dat, eenmaal de beslissing is genomen, de verandering ook effectief door iedereen wordt omarmd en uitgevoerd. We zien het liever ontstaan doorheen het proces dan nadat een verandering is ingevoerd.
Weerstand betekent niet dat men niet wil veranderen.
Veranderen is niet altijd even gemakkelijk en al zeker niet wanneer het nu goed gaat. We proberen daarom de goede elementen die er op vandaag zijn te benoemen en mee te nemen in het proces. Het helpt om een aantal principes of sterktes te integreren in de verdere ontwikkeling. Eénmaal die zaken benoemd zijn, vergroot de wil om mee na te denken en te werken aan iets nieuw.
Weerstand is geen einde verhaal.
De verschillende vormen om weerstand te uiten, betekenen iets. Er zit iets achter en vaak is het een roep om gehoord te worden en ook verder betrokken te worden. We luisteren, zoeken naar de wens of behoefte achter de weerstand en denken samen na over wat er nodig is om met de bezorgdheid of het bezwaar aan de slag te gaan. Weerstand hoeft niet altijd opgelost te worden. We spelen er wel graag op in vanuit de overtuiging dat de uiteindelijke verandering er beter van zal worden.